Een ecologische oase is ontsproten in een voormalige betonjungle. Wat ooit een vergeeld hondenpoepveldje was van 1000 m2 is dankzij de inzet van velen nu een permacultuur urban voedselbos als verbindend mycelium in een wijk met een rauwe stedelijke geschiedenis. Plukbos wil verbinden: jongeren met natuur, buurtgenoten met elkaar, instanties met de wijk en alle mogelijke kruisverbanden. Verbinding door het samen planten, samen verwonderen en door het samen proeven van de oogst. De beplanting is liefst nuttig voor voeding, cultuur en/of de biodiversiteit en wil breken met de typische plantsoenplanten met de wens om te inspireren. Uiteraard zijn de direct aanwonenden hierin leidend wat zich uit in directe samenwerking met de woningbouwvereniging en vele enthousiaste bewoners. Plukbos is een fleurig en voedzaam hitteschild met een positieve invloed op de ontwikkeling van jong en oud en op het Amsterdamse leefklimaat.

Omdat Plukbos op de inzet van velen steunt is er voor gekozen om een vereniging op te richten met als doel “Het verbinden van bewoners van de Oostelijke Eilanden met elkaar, de natuur en de buitenlucht, onder meer door het aanleggen en onderhouden van een buurttuin en voedselbos, zomede het organiseren van (sociale) activiteiten voor bewoners van de Oostelijke Eilanden om samen te komen, te tuinieren, voedsel te bereiden of andere buurtactiviteiten te ontwikkelen, het voorgaande in de ruimste zin des woords.”

Dankzij de tomeloze inzet van de bestuursleden en haar leden is het Plukbos beter in staat om zich door te ontwikkelen. De leden worden via een plukboswachter Whatsapp groep, een mailinglijst en een facebookpagina en sinds ’21 via deze website gecommuniceerd over tuindagen en andere gebeurtenissen. 

We hechten veel aan de positieve waarden van groen in de wijk dankzij dit stuk van Amsterdamse wetenschapsjournalist Mark Mieras: https://www.mieras.nl/schrijven/beetje-natuur/

En er zijn ook andere leesbare wetenschappelijke onderbouwingen van het positieve van samen tuinieren:

Mede initiatiefnemer en buurtactivist Marlou Avontuur schreef dit treffende gedicht, wat inmiddels pronkt op ons mededelingenbord: